San Francisco en van alles en nog wat

Lieve mensen,

Het is weer hoog tijd voor een blog. We zijn inmiddels alweer twee weken verder. Gelukkig is het niet het gebrek aan verhalen waardoor het zolang duurt, maar is het omdat ik zo druk ben dat ik er niet aan toe ben gekomen.

Laten we beginnen met waarvoor ik naar Davis ben gekomen, namelijk het studeren aan een buitenlands, zeer gerenommeerde universiteit. Inmiddels heb ik alweer twee cijfers binnen en een presentatie gegeven waarin ik een zeer ingewikkeld figuur heb uitgelegd aan een groep heel slimme graduate studenten in een taal die mij niet eigen is. Voor Developmental Biology moet ik elke week een paper lezen en er een mini review over schrijven. Tot zover had ik en 9.5 en een 9 voor de reviews, dat allebei gelijk staat aan een A. Dolblij was ik, totdat ik erachter kwam dat de cijfers niet lager gingen dan een 8 (B) en het gemiddelde van de groep ongeveer een 10 (A+) was. Ik snapte er niets van. Na een paar goede observaties had ik het antwoord wel gevonden. Het is niet voor niets dat de gemiddelde Amerikaanse student de hele dag door brengt op de universiteit en tussen colleges door aan hun huiswerk zit, om de dag af te sluiten met een goede sportsessie. Ze moeten wel, want naar de universiteit gaan in Amerika is echt heel erg duur. Of je nou gesponsord wordt door een prestatiebeurs of door je ouders, je moet echt heel hard werken, want een extra jaar staat gelijk aan een fortuin.

Inmiddels heb ik het vierde vak toch maar achterwege gelaten, nadat ik erachter kwam dat ik ook voor dat vak elke week een paper moest lezen en een essay erover moest schrijven en er dan ook nog een presentatie over geven. Het werd anders echt te veel en ik wil hier ook nog enigszins leven. Dat laat me weer met redelijk wat vrije tijd, dus ga ik misschien kijken of er een plekje voor mij is in de Developmental biology lab om te helpen in een onderzoek. Ik ben sinds kort namelijk geïnteresseerd in developmental biology, nou moet ik zeggen dat dat voornamelijk komt door de extreem grappige en inspirerende professor Tucker.

Naast studeren is sporten een andere must do hier. Het algemene beeld van Amerikanen is dat ze ontzettend dik en ongezond zijn. In Davis lopen ze meer hard dan dat ze eten en is “geen tijd” geen excuus om niet te sporten. Daar maak je tijd voor. Maar maak je geen zorgen het algemene beeld van de Amerikaan gaat wel gewoon op voor de rest van Amerika. Ikzelf heb inmiddels mijn nieuwe favoriet gevonden: Pro kicking. Het is mix tussen cardio en resistance waarin heel veel boks en kick-boks bewegingen zit, het is echt dodelijk, maar geweldig. Ik heb er een all american girl leren kennen. Ze heet Britney, law undergraduate, werkt bij ARC (sportcomplex op uni) en is hoe kan het ook anders een cheerleader. Ze is bijna eng vriendelijk, waarvan ik me afvraag hoeveel er gemeend is (wat ik me overigens bijna bij elke Amerikaan afvraag). Ligt dat aan mij of lijkt het nu dat Nederlanders elkaar haten in vergelijking tot de super attente Amerikanen? Anyways, ik word er over het algemeen een beter mens van. Los van pro kicking, ga ik ook naar bijna alle andere sportlessen en heb ik me als aspirerend Amerikaan ook opgegeven voor een wekelijkse yoga les. Yoga heb ik altijd al willen doen, maar in Nederland is het aanbod wel groeiende, maar nog steeds schaars. Hier doet iedereen het. Inmiddels heb ik meer spierpijn van het “rustgevende” yoga dan van het hyper intensieve pro kicking. Nu moet je niet denken dat ik straks extreem afgetraind terug kom ofzo, maar met al het Amerikaanse eten moet er wel een vorm van onderhoud zijn.

Vorig weekend (18-20 jan) was een lang weekend in Californië, want 20 januari is Martin Luther King dag. In Amerika hebben ze voornamelijk politieke vrije dagen. Het was een goede gelegenheid om een weekendje weg te gaan en Californië te bekijken ☺. Ik had mezelf opgegeven om drie dagen naar Yosemite te gaan met een universiteitsorganisatie genaamd Outdoor adventures, maar vanwege te weinig inschrijvingen werd dat afgelast. Maar gelukkig kon ik met Jan, Christian en Adriana (Braziliaanse) naar San Francisco! We hadden een schattige knal rode Hyundai gehuurd, eigenlijk is het een dood gewoon vier persoonsauto, maar naast alle monster trucks die hier rondrijden is het echt een schattig autootje. We zaten in het Amsterdam hostel vlak bij Union square (drie keer raden wie het hostel had geboekt hihi). Nadat domme ik ergens op highway 80 naar SF had gerealiseerd dat ik mijn paspoort was vergeten en we rechtsomkeert hadden gemaakt, kon het feestje echt beginnen ☺. Later op de avond vlák voordat wij eindelijk aan de beurt waren om te zingen in een karaoke bar (omg ik had niet genoeg alcohol op voor dat soort grappen), werd er aangekondigd dat de tent ging sluiten (jippie). Maar hoe laat was het ook alweer??? Twee uur??? Wat?! Alle uitgaansgelegenheden gaan overal in Californië dicht om twee uur ’s nachts… wut? Ja want ze mogen geen alcohol schenken na twee uur en in onze alcoholistische maatschappij maken ze dan geen winst meer, dus dan kan je maar beter sluiten. Gelukkig had ik zo in ieder geval wel genoeg slaap om de volgende dag de toerist uit te hangen. Goldengate park, Goldengate bridge, Fisherman’s warf met Pier 39 en alle zeeleeuwen, we hebben het allemaal in een dag kunnen proppen ☺. ’s Avonds was het weer tijd voor een feestje. We hadden van meerdere bronnen gehoord dat we absoluut naar de DNA Lounge moesten, dus hup in de taxi erheen. Net op tijd voor de Monster drag show, met een drag queen als dj (serieus ik wist echt niet dat het een man was totdat hij/zij mee ging doen in de show) en o.a. Jezus en Maria (allebei man) die met de minuut steeds schaarser gekleed over het podium paradeerden (oke Jezus niet, die hing aan het kruis). En voor iedereen die nog eens naar San Francisco gaat, DNA Lounge is zeker een aanrader. Zondag was shopdag, kon ik eindelijk naar de Victoria’s Secret yaay. Helaas hadden de San Francisco 49ers zich die dag niet geplaatst voor de aanstaande Super Bowl. ’s Avonds naar the Wolf of Wallstreet, een best wel leuke maar verschrikkelijk langdradige film. Leonardo DiCaprio houdt daar blijkbaar wel van… Ik bedoel The Titanic, The Great Gatsby… need I say more?

Na een korte week van colleges, mini-reviews, papers en sporten was het opeens weer weekend! Zaterdagavond hield Jan met zijn huisgenoten een barbecue (ja echt we kunnen barbecueën hier in de winter, ’s avonds en buiten). Jan woont in hetzelfde appartementencomplex als ik, had ik dat al gezegd? Maar we hadden dus een barbecue bij het zwembad (en jacuzzi) van ons complex. Veel mensen leren kennen, o.a. een Braziliaans meisje Nay die naast mij blijkt te wonen, het was heel gezellig. Wegens een samenwerking tussen UC Davis en Aachen University zitten hier best wel wat Duitsers en door een bijzondere aantrekkingskracht tussen Brazilianen en UC Davis, stikt het hier ook van de Brazilianen. Om maar niet te spreken over de overvloed aan Aziaten. Ik ben vooralsnog de enige Nederlander, dus besloot ik dat er in de toekomst meer Nederlanders (Wageningers ;)) hierheen moeten.

Tot slot kan ik het niet laten om nog een opmerking te maken over het weer hier. Had ik al gezegd dat het weer echt fantastisch is?!! 20-25 graden en stralende zonneschijn elke dag, wel een beetje saai :P. Alhoewel je mij niet hoort klagen, is hier een noodtoestand uitgeroepen vanwege de extreme droogte en als het zo doorgaat moeten we het watergebruik verminderen. Dus stiekem hoop ik ook wel een beetje op regen, nooit gedacht dat ik dat ooit zou doen.

Veel liefs,
Milou